Καλές γιορτές!

Ο Λιθερός στέλνει τις θερμότερες ευχές του στα μέλη και φίλους του για τις γιορτές που έρχονται. Aς ευχηθούμε ότι το νέο έτος θα κάνει τα όνειρα όλου του κόσμου πραγματικότητα και θα σκορπίσει ευτυχία και υγεία.

Καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά!!

ΛΙΘΕΡΟΣ

Το 9ο Σύνταγμα Πεζικού στον πόλεμο του 1940

Γράφτηκε από την  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Online

Τη δική του ιστορία στον πόλεμο του ’40 έγραψε το 9ο Σύνταγμα Πεζικού που έδρευε στην Καλαμάτα ως Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων. Με την κήρυξη του πολέμου την 28η Οκτωβρίου έγινε Κέντρο Επιστράτευσης η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγες ημέρες. Διοικητής του Συντάγματος ήταν ο συνταγματάρχης Βενετσάνος Κετσέας.


Τη συμμετοχή του 9ου Συντάγματος στις πολεμικές επιχειρήσεις έχει καταγράψει ο Χρήστος Π. Κοσσιώρης σε βιβλίο που αναφέρεται στην ιστορία του από το 1885 έως το 2005. Με την ευκαιρία της σημερινής επετείου, έχει ενδιαφέρον να πληροφορηθούν οι νεότεροι τα όσα αφορούν τη συμμετοχή του Συντάγματος στον πόλεμο και πώς επέστρεψε στην Καλαμάτα συντεταγμένο μετά από 216 ημέρες.


Γράφει μεταξύ των άλλων ο κ. Κοσσιώρης:
 «Την 8-9 Νοεμβρίου 1940 το Σύνταγμα επεβιβάσθη εις διαδοχικούς συρμούς από τον Σιδηροδρομικόν Σταθμόν Καλαμάτας με προορισμόν το Κέντρον "Ρουφ" των Αθηνών. Εις όλους τους ενδιαμέσους σταθμούς του Μεσσηνιακού κάμπου, παρά την συνεχώς πίπτουσαν βροχήν, πλήθη λαού, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, είχαν πλημμυρίσει, με την ελπίδα να αποχαιρετίσουν κάποιον δικόν τους, ή γνωστόν τους.
Ολοι με ένα μαντήλι σε κάθε τους χέρι και με δακρυσμένα μάτια, αλλά και με ενθουσιασμόν, χωρίς να ακουσθή κανένας γογγυσμός, καμιά διαμαρτυρία και χωρίς να εκδηλωθή καμία λιποψυχία, ούτε από μέρους των Επιστράτων, ούτε από μέρους των οικείων των, αποχαιρετούσαν τα τρένα που περνούσαν, με την ευχή «στο καλό και με την νίκη».
Αφήνοντας τον Μεσσηνιακό κάμπο, στο μυαλό των Επιστράτων στριφογύριζε η σκέψις, άραγε θα ξαναδούν αυτόν τον υπέροχο, όπως φαίνεται από ψηλά, κάμπο; Αλλά στα πρόσωπα όλων διεκρίνετο η σκληρή εκείνη αποφασιστικότης, που είναι κληρονομιά από τους αρχαίους προγόνους μας. Να τιμωρήσουν τον εισβολέα.
Από τον Σταθμό του Ρουφ το Σύνταγμα επεβιβάσθη εις Σιδηροδρόμους του Ελληνικού Κράτους, (ΣΕΚ), και έφθασεν εις Φάρσαλα. Από εκεί επεβιβάσθη εις τον τοπικόν σιδηρόδρομον και με διαδοχικούς συρμούς αφίχθη την 23ην Νοεμβρίου 1940 εις την περιοχήν Καλαμπάκας, ένθα το Σύνταγμα έστησεν τον πρώτον καταυλισμόν του εις την θέσιν "Κουτσουφλιάνη", καθώς και ολόκληρον το συγκρότημα της IV Μεραρχίας, εις την οποίαν ανήκεν το 9ον Σ.Π. Εκεί το Σύνταγμα παρέμεινεν οκτώ περίπου ημέρας και είχε συνεχώς επιθέσεις Ιταλικών αεροπλάνων.
Από την Καλαμπάκα, (Κουτσούφλιανη), το Σύνταγμα εκινήθη μέσω Μετσόβου-Γέφυρας Μπαλτουμάς και ήχθη την 8ην Δεκεμβρίου 1940 εις την θέσιν Χάνι Γεωργουδάκη. Η πορεία επραγματοποιείτο, υπό συνεχή βροχήν και χιονόπτωσιν, μόνον κατά την νύκτα, με μικράς στάσεις. Τετρακόσια (400) ολόκληρα χιλιόμετρα, από την Καλαμπάκα ώς το Τεπελένι, μέσα σε 12 ήμερες, κάτω από βροχή, χιόνι, λάσπες και κρύο που τρυπούσε το κόκκαλο. Ομως ουδείς παρεπονείτο για τίποτε. Η τροφή λιγοστή και πρόχειρη, χωρίς να ακουστή ο παραμικρός γογγυσμός ή δυσαρέσκεια. Μία γενική σύμπνοια αγάπης και αλληλεγγύης ήτο διάχυτη εις όλους.
Την 3ην Δεκεμβρίου 1940 το Σύνταγμα πέρασε τα σύνορα της Αλβανίας και από 8 έως 31 Δεκεμβρίου αντικατέστησεν τα Τμήματα της III Μεραρχίας εις την πρώτην γραμμήν. Το Σύνταγμα ανέλαβεν αμέσως επιθετικάς επιχειρήσεις προς Αργυρόκαστρον και Μάλι Σπατ.
Το 9ον Σ.Π. διά συνεχών επιθέσεων κατά ισχυρώς οργανωμένων τοποθεσιών των Ιταλών και υπό δυσμενεστάτας καιρικάς συνθήκας, αι οποίαι απετέλουν τον δυσκολότερον εχθρόν, διότι αι απώλειαι των Μονάδων δεν προήρχοντο από τα πυρά των Ιταλών, αλλά από τα κρυοπαγήματα τα όποια υπέστησαν οι άνδρες, κατώρθωσεν να επιτύχη όλους τους αντικειμενικούς σκοπούς που του ανετέθησαν και το νέον έτος ευρίσκει το Σύνταγμα εις τα στενά της Κλεισούρας και το Τεπελένι.
Την 3-10 Ιανουαρίου 1941 το Σύνταγμα αντικατασταθέν εις τας θέσεις του υπό Μονάδων της VIII Μεραρχίας, (15ου Σ.Π.), συνεκεντρώθη εις την περιοχήν Βανιτσεγράπτσι, εις την κοιλάδα του Αργυροκάστρου, ένθα προέβη εις την ανασυγκρότησίν του. Εκεί το Σύνταγμα παρέμεινεν μέχρι την 11ην Μαρτίου 1941 εκπαιδευόμενον και προετοιμαζόμενον πάλιν διά τας επιχειρήσεις. Μέχρις εκείνης της χρονικής στιγμής, ενώ αι απώλειαί του, εκ των πολύ σκληρών μαχών τας οποίας είχε δώσει, ήσαν ελάχιστοι, αι απώλειαί του εκ των κρυοπαγημάτων ήσαν τεράστιοι. Υπολογίζεται ότι το ποσοστόν των απωλειών εκ των κρυοπαγημάτων ανήρχετο από 30% έως 70% της δυνάμεως των Μονάδων.
Την 16ην Μαρτίου μέχρι την 12ην Απριλίου 1941, εγκατεστάθη αμυντικώς εις τον τομέα Κλεισούρας (Τρεμπεσίνας).
Κατά την διάρκειαν των αμυντικών επιχειρήσεων, το Σύνταγμα δεν έπαυσεν να εκτελή συνεχείς επιθετικάς ενεργείας και να βελτιώνη τας θέσεις του εις την οροσειράν της Τρεμπεσίνας μέχρι της περιοχής του υψώματος των Τριών Αυγών-Χάνι Μπούμπεσι.
Ηδη όμως από της 6ης Απριλίου 1941, αι Γερμανικαί Δυνάμεις, (Στρατιά Φον Λιστ), επετέθη κατά της γραμμής των οχυρών Μεταξά εις τα σύνορα με την Βουλγαρίαν.
Είναι γνωστά τα γεγονότα της ηρωικής αντιστάσεως και του αγώνος των οχυρών. Το μέτωπον όμως εις την Αλβανίαν παραμένει αμετακίνητον και την 19ην Απριλίου ο Διοικητής του Συντάγματος Συνταγματάρχης Κετσέας, εξέδωκε Διαταγήν προς τους υφισταμένους του, θέλων να προλάβη διάλυσιν των Μονάδων του εκ των δυσμενών πληροφοριών, αι οποίαι εκυκλοφόρουν μεταξύ των οπλιτών των Μονάδων διά το μέτωπον εις Μακεδονίαν.
Την 20ήν Απριλίου 1941 περί την 8ην εσπερινήν εγένετο γνωστόν ότι υπεγράφη ανακωχή. Ολοι επίστευον ότι ο Στρατός, ο οποίος κατετρόπωσεν τους Ιταλούς και Αλβανούς εις την Αλβανίαν, δεν θα ηχμαλωτίζετο υπό των Ιταλών. Ολοι εθεώρουν ως την αισχροτέραν καταισχύνην των να πέσουν αιχμάλωτοι εις χείρας των Ιταλών.
Την 22αν Απριλίου 1941 το Σύνταγμα απέκρουσεν επίθεσιν των Ιταλών και διεφύλαξεν από την ατίμωσιν ολόκληρον το Β' Σώμα Στρατού, το οποίον εκινδύνευσεν να αιχμαλωτισθή.
Το 9ον Σ.Π. διετήρησεν μόνον του συνεχή επαφήν με τον εχθρόν και δεν απώλεσεν ούδ' επί στιγμήν την συνοχήν και την αγωνιστικότητά του. Επεβράδυνεν την Ιταλικήν προέλασιν με ηρωικήν προσπάθειαν των Μονάδων του και δεν επέτρεψεν αιχμαλωσίαν Ελληνικών Μονάδων. Την 23ην Απριλίου 1941 ο Διοικητής του Συντάγματος Συνταγματάρχης Κετσέας εξέδωκεν Διαταγήν, διά της οποίας καθώριζεν την τάξιν των Μονάδων του, κατά την αποχώρησιν εκ του Μετώπου.
Κατά την πορείαν του Συντάγματος προς Βίσανην έλαβον χώραν διάφορα επεισόδια με τους Ιταλούς, εις τους οποίους το Σύνταγμα δεν εδέχθη επ' ούδενί να παραδώση εις αυτούς τον οπλισμόν του και είναι η μοναδική ίσως Μονάδα, η οποία διατήρησεν την συνοχήν της και οι Αξιωματικοί παρέμειναν με τους οπλίτας των μέχρι το τέλος.
Πορευόμενον το Σύνταγμα προς Ιωάννινα, ειδοποιήθη, ότι βάσει νέου πρωτοκόλλου ανακωχής, έπρεπεν να έχη περάση το 20όν χιλιόμετρον της οδού Καλπάκι-Ιωάννινα μέχρις της 5ης πρωινής της 24ης Απριλίου, άλλως θα εκρατούντο οι άνδρες αιχμάλωτοι των Ιταλών. Ούτω οι άνδρες του Συντάγματος, πάντοτε εν τάξει, επέτυχον να περάσουν, διά συντόνου πορείας, παρά την κούρασιν, το όριον του 20ού χιλιομέτρου και εσυνέχισαν την πορείαν των προς Ιωάννινα.
Την 25ην Απριλίου 1941, το Σύνταγμα έφθασεν συγκεκροτημένον εις Ιωάννινα, όπου παρέδωσεν τον οπλισμόν του εις τους Γερμανούς, αφού προηγουμένως είχεν καταστρέψει την σημαίαν και τα αρχεία του, τα οποία εκράτη επί τέσσαρας ολόκληρους ημέρας μετά την ανακωχήν. Και ενώ τα πάντα είχον διαλυθή, οι Αξιωματικοί του 9ου Συντάγματος έμειναν πλησίον των ανδρών των και εσυνέχισαν την άχαρον πορείαν της επιστροφής προς Ναύπακτον - Μεσολόγγιον.
Την 9ην Μαΐου το Σύνταγμα διεπεραιώθη εις Πελοπόννησον και επιβιβασθέν αμαξοστοιχιών εις Πάτρας, αφίχθη την 11ην Μαΐου 1941 εις Καλαμάτα. Κατά την άφιξιν του Συντάγματος εις την Καλαμάτα, παρά την Γερμανικήν κατοχήν, εγένετο παλλαϊκή υποδοχή, υποδοχή ηρώων και το Σύνταγμα κατηυθύνθη εις το Στρατόπεδον "Παπαφλέσσα" όπου ο Διοικητής του Συνταγματάρχης Κετσέας μετά ολιγόλογον χαιρετισμόν και την απότισιν φόρου τιμής εις τους νεκρούς, έδωσεν το παράγγελμα: "Τους ζυγούς λύσατε" εκεί από όπου είχον εκκινήσει προ 216 ήμερων». 

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ...

    Με φόντο το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έγινε η μουσικοχορετική βραδιά των μελών  και φίλων του ΛΙΘΕΡΟΥ στο Παλιό Σχολείο στο Κάτω Κοπανάκι την Παρασκευή το βράδυ στις 16 Αυγούστου.

    Οι παρευρισκόμενοι απολαύσαμε τον παραδοσιακό καγιανά, το βαρελίσιο κρασί, τα σουβλάκια ψημένα απο την Αντώνα, τις μπύρες και τα άλλα εδέσματα και με κέφι ακολούθησε χορός  μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

     Και του χρόνου φίλοι μου με υγεία να ξανασυναντηθούμε.

                                                                Λ Ι Θ Ε Ρ Ο Σ 

                                                                

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΗΛΙΑ ΚΑΤΩ ΚΟΠΑΝΑΚΙΟΥ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

Στις 27 Ιουνίου 2013 ο Χρήστος Σταθόπουλος μας άφησε για πάντα και πέρασε στην αιωνιότητα. Εφυγε, μετά απο μία τιτάνια μάχη, που έδωσε με το «θεριό», όπως έλεγε ο ίδιος την πάθησή του, κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Έφυγε παλεύοντας, όπως σε όλη τη ζωή του. Δεν κιότεψε, εκλιπαρώντας το χάρο για λίγη ακόμη, έστω, και μίζερη ζωή. Εδωσε την μάχη του με μεγάλο σωματικό και ψυχικό πόνο, αλλά και με μεγάλη αξιοπρέπεια. Παρά την δυσκολία των πραγμάτων, ποτέ δεν επαψε να ελπίζει ότι θα τα καταφέρει να επιβιώσει και οτι θα εξακολουθήσει να επισκέπτεται το αγαπημένο του χωριό και να το απολαμβάνει, όπως έκανε πάντοτε. Μόνο την Κυριακή, λίγο πριν πεθάνει, όταν κατάλαβε ότι ο αγώνας είχε αποβεί άνισος, προέβλεψε τον θάνατό του. «Θα πεθάνω» μου είπε.

Στη δύσκολη μάχη που έδωσε, για ένα χρόνο περίπου, είχε κοντά του τα αγαπημένα του πρόσωπα: την άξια και αφοσιωμένη σύζυγό του Έλση, την αγαπημένη κόρη του Βάσια με τον εκλεκτό σύζυγό της Μάκη, και τον αγαπημένο αδελφό του Τάσο. Αριστοι και οι τέσσερις για τους ρόλους που ειχε ο καθένας τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν τον εγκατέλειψαν ούτε λεπτό στον γολγοθά του που ανέβηκαν μαζί μέχρι το τέλος. Η παρουσία του ενός διαδεχόταν την παρουσία του άλλου τις δύσκολες μέρες του μέσα στα νοσοκομεία, οι οποίοι του συμπαραστέκονταν, έχοντας υπομονή, αγάπη και ελπίδα. Αλλά και στις δύσκολες ώρες του στο σπίτι, είχε πάντα δίπλα του όχι μόνον την Ελση του, που έδειχνε ανεξάντλητη δύναμη και αντοχή, αλλά και τον Τάσο. Η Βάσια και ο Μάκης έρχονταν από την Βέροια, όπου κατοικούν, κάθε Σαββατοκύριακο να τον δούν και να του δώσουν δύναμη με την παρουσία τους. Οταν η Βάσια δεν μπορούσε να είναι κοντά του, επικοινωνούσε μαζί της και έπαιρνε δύναμη απο αυτήν. Κάθε φορά που τελείωνε την τηλεφωνική επαφή τους, ενα γλυκόπικρο χαμόγελο διαγραφόταν στην ωραία μορφή του.

Ο Χρήστος ξεκίνησε απο το μικρό χωριό μας, την πέρα ρούγα του Κάτω Κοπανακίου. Απο τις πρώτες τάξεις του δημοτικού διακρινόταν για την ευστροφία του πνεύματός του, χάρη στο οποίο προοιωνίζετο ότι θα εξελιχθεί σε σημαίνουσα προσωπικότητα. Και πράγματι κατάφερε μία σημαντική καριέρα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχικά ως ηλεκτρονικός ιατρικών μηχανημάτων και αργότερα ως διοικητικός υπάλληλος, αναδειχθείς ως ένας απο τους τους πιο στενούς συνεργάτες των εκάστοτε καθηγητών της Χειρουργικής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Απο την θέση αυτή έγινε γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός, διότι προσέφερε την βοήθειά του σε καθένα που την χρειαζόταν. Παντρεύτηκε την εκλεκτή Ελση Γκανάρα και απέκτησε μαζί της την αγαπημένη τους Βάσια. Δημιούργησαν μία εξαιρετική οικογένεια, ζώντας μαζί με σωφροσύνη και υπευθυνότητα.

Ο Χρήστος είχε όλα αυτά που χρειάζονται για να μακροημερεύσει και να ευτυχήσει. Δυστυχώς όμως, η μοίρα του ήταν εχθρική και τον πήρε νωρίς απο κοντά μας, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ,  ΚΑΛΕ ΜΑΣ ΦΙΛΕ

Α. Τζαβέλλας

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΣΤΟ ΣΑΝΟΒΑ

ΒΑΠΤΙΣΙΑ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΘΕΡΟ !!

Την Τρίτη 14 Μαϊου επέλεξαν ο Κώστας Μυλωνας από το Κάτω Κοπανάκι και η Βαλεντίνα από την Ουκρανία να ενώσουν τις ζωές τους, με τις ευχές της Εκκλησίας, στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Κάτω Κοπανακίου. Ο συντοπίτης μας ο Κώστας Μυλωνάς, ένας κύριος αξιοπρεπής, ευδιάθετος, αγαπητός, συμμετέχει στις εκδηλώσεις του ΛΙΘΕΡΟΥ και δίνοντας το παρών σε όλα τα γεγονότα του Χωριού μας, αποφάσισε να κάνει αυτό που του επέβαλε η συνειδησή του, να κάνει Θρησκευτικό γάμο με την Βαλεντίνα. 

Μερικές ώρες πριν το Μυστήριο του γάμου, η Βαλεντίνα βαπτίστηκε Χριστιανή Ορθόδοξη, και αυτό είναι άξιο επαίνου και για τους δύο. Η Βαλεντίνα είναι μια αξιοπρεπής κυρία, η οποία επίσης άκουσε την καρδιά της κι αποφάσισε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της δίπλα στον ανθρωπό της.  

Ο Κώστας και η Βαλεντίνα ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου σε μια λιτή τελετή, με λίγους αλλά εκλεκτούς Λιθεριώτες καλεσμένους. Το τραπέζι έγινε στο κέντρο ΤΣΑΜΑΚΟΥ, όπου απολαύσαμε τους εκλεκτούς μεζέδες και το κυρίως πιάτο με τα παϊδάκια!

Κουμπάρα η Μαρία Παντελή, αυτή που έγινε και νονά της Βαλεντίνας. 

Ο ΛΙΘΕΡΟΣ εκφράζει τις θερμότερες ευχές του στους νεόνυμφους, για μια ζωή γεμάτη υγεία, ευτυχία, και αγάπη.

Λ Ι Θ Ε Ρ Ο Σ